Mummificering is en wordt gebruikt in vele tijden en culturen. Deze nieuwe tentoonstelling verkent de geschiedenis van een aantal gemummificeerde individuen, onderzoekt het belang en de diversiteit van deze praktijk over de hele wereld en onderzoekt de processen waardoor het deel is gaan uitmaken van ons erfgoed. De oudst bekende gemummificeerde lichamen dateren van 9000 jaar geleden uit een gebied tussen Peru en Chili. Andere voorbeelden zijn het gemummificeerde kind dat in 1756 werd gevonden in Auvergne, de jonge koningin van de Guanche-cultuur van de Canarische Eilanden en de “Chachapoya-mummie” uit de Peruaanse Andes, die de schilder Edvard Munch inspireerde tot zijn beroemde schilderij De Schreeuw. En natuurlijk de oude Egyptenaren.
Hoewel natuurlijke mummificering bestaat, heeft de meerderheid van de gemummificeerde mensen dit zelf besloten. Bij dit proces zijn begrafenisspecialisten en een aantal strikte rituelen betrokken. De tentoonstelling toont een grote verscheidenheid aan mummificeringstechnieken en -rituelen. Niet eerder gepubliceerde archieven geven inzicht in de opkomst van de archeologie, opgravingen en de oprichting van musea. In de 19e eeuw kwamen veel gemummificeerde lichamen in de collecties van westerse musea terecht. Tegenwoordig voeren musea herkomstonderzoeken uit en voeren een ethische discussie rond conservering en presentatie. Tot slot biedt de wetenschappelijke studie van gemummificeerde overledenen ongekende inzichten in vorige levens. Wie waren ze? Wat was hun manier van leven? Hoe zagen ze er misschien uit? Wat was hun fysieke conditie voordat ze stierven? Hadden ze een ziekte opgelopen? Wat was hun relatie met de dood? Dit zijn slechts enkele van de vragen in de onderzoeken.

Tentoonstellingsinformatie van het museum

Op de museumwebsite staat een mooie foto van een gemummificeerd jongetje uit Aksum (Ethiopië) in zijn beschilderde kist. Het museum staat overname van de foto niet toe.